Messing In The House

"वा..र... गनप्या.... लई चवदार हाय तुजा चीक..."

म्या डोळ उघडूनशान आक्काकड पायल तर ती जिभल्या चाटत हासून बोलत व्हती.

"तुज ह्ये दुध मला रोज प्येया पायचे आता.... लई पौस्टीक हाय...."
"मग म्या कुड नाय म्हनतुया, आक्का.... रोज प्ये की.... मलापन लई आवडल तुला पाजाया...." म्या आक्शी आनंदान तिला म्हनल.

आक्का माज्या आंगावर झोपली आन माज व्हट चोखाया लागली. म्यापन तिच व्हट चोखाया लागलो. मधेच तिन आपली जीभ माज्या त्वंडात सारली आन मला चाटाया लावली. माज्या चिकाची चव मला तिच्या जीभेवरन मिळाली. पानचट चव व्हती चीकाची पन मलाबी आवडली. थोडा येळ तस व्हट चोकल्यावर आक्का उटली. तिन मला उटून कापड घालाया सांगितली कारन लई येळ जाला व्हता.

आन मग त्या दिसानंतर आक्का माजा आंड चोखाया लागली. म्या तिच दुध प्येत व्हतो आन ती माजा चीक प्येत व्हती. दोन येक हप्ते आसच ग्याल. आता मला आक्का बरुबर आजून मज्जा करायची व्हती. तवा म्याच पुढली पहल करायच ठरीवल. पुढच्या वक्ताला आसच तिन माजा आंड चोखून माज चीक प्याल आन ती माज्याबाजूला पडून व्हती. त्यो मोका सादून म्या तिला म्हनल,

"आक्का..... मला तुज ’ह्ये’ बगायच हाय...." म्या माजा हात बिनदास्त तिच्या मांड्यात सारला आन तिच्या फोदीवर ठिवला. ती आक्शी उडालीच! म्या पन घाबरलो आन पटक्यानी हात बाजूला काडला. ती गप व्हती. तिचा चेहरा गंबीर वाटत व्हता. म्या कायतरी चूक क्याली आस मला वाटाया लागल.

"आक्का.... माज काय चुकल का?...." म्या भ्यात भ्यात तिला ईचारल.
"नं.. नाय...." तिन हलक्या आवाजात म्हनल.
"मग येकदम दचाकलीस.....?"
"नाय र.... त्ये... तू... येकदम ’तिथ’ हात लावला म्हनूनशान दचकाया जाल...."
"पन तुजा चेहरापन लई गंबीर जालाय....?" म्या पुड ईचारल.
"त्ये आशान.... की मला माहीत व्हता ही येळ आता कवा न कवा येनार म्हनून...."
"कंची येळ, आक्का?" तिच बोलन मला उमजना.
"ह्येच की.... आपन वरची कापड काडाया चालू क्याल.... मग म्या तुजी चड्डी काडाया लागले... तुजा आंड चोकाया लागले.... तवा आता माज लुगड फेडायची येळ येनार... तुला माज्या मांड्यामदल्या जागेची वढ आसनार आन तू आसल कदीतरी मला ईचारनार...."
"मग आता??"
"मग आता काय.... ही येळ आल्यावर म्या काय करू ह्ये म्या ठरीवल नव्हत तवा म्या ईचारात पडले व्हते...."
"मग तू काय ठरीवल, आक्का?" ती काय म्हनतेय ह्ये ऐकाया माज कान टवकारल.
"काय ठरीवनार.... आता आपन येवढ काय काय करतुया.... आता माघार थोडीच घ्येता येनार हाये.... तवा जावू याच्याबी म्होर...." तिन हासत हासत म्हनल.

त्ये ऐकून माजा चेहरा खुलला! म्या आक्काकड बगून हासलो आन तीबी माज्याकड बगून हासली.

"मग, गनप्या..... तुला माज ’भ्वाक’ बगायचय व्हय....?" आक्कान चावटपन ईचारल.

म्या नंदीबैलावानी गदागदा मान हालवून ’हा’ म्हनल. मग आक्कान माज्याकड बगत बगत पाठी कमरेत खोचल्येला लुगड्याचा कास्टा सोडला आन मग म्होरल्या बाजून लुगड वर सरकवाया लागली. पईल्यांदा तिच पाय.... मग मांड्या.... आन मग तिची जांघ नजरेस पडली. आन मग समद लुगड वर कमरेवर गोळा केल्यावर तिच्या जांघेतल ’जंगाल’ नजरेस पडल. म्या लगीच गुडग्यावर बसून तिच्या पायात वाकलो आन जवळून तिच ’जंगाल’ बगाया लागलो. लई क्येस व्हत आक्काच्या जांघत!! तिच भ्वाक काई नजरेस पडना. येक गोस्ट पटक्यानी मला उमजली. तिच्या जांघेतन येगळाच वास येत व्हता.

म्या मन लावून तिच्या जांघेत काय शोधतुया ह्ये आक्काच्या ध्येनात आल. तवा तिन आपल्या बोटानी जांघेतल क्यास थोड बाजूला क्याल आन मला तिची फोदी दिसली.... डबलरोटीवानी फुलल्याली तिची फोदी आन मदली उभी चीर झ्याक वाटत व्हती. म्या आजून म्होर झालो आन येकदम जवळून तिची फोदी निरखाया लागलो. आक्काला काय वाटल कुनास ठाव? तिन माज टकुर धरल आन माज त्वांड आपल्या फोदीवर दाबल. आता काय कराव मला कळना. तिच्या त्ये ध्यानात आल आन तिन माज टकूर हालवून मला तिची फोदी चाटाया ईशारा क्येला.

मग म्या लपाक लपाक करत तिची फोदी चाटाया लागलो. कळत तर काय नव्हत पन मनाला येईल तस त्याच्यावर त्वांड फिरवत व्हतो. पन म्या ज्ये करत व्हतो त्ये आक्काला आवडाया लागला कारन तीपन थोडे थोडी कमर हालवाया लागली. मग माज्या आंगात जनू काईतरी संचारल. मद्येच म्या तिच्या जांघेच चुंबान घ्याया लागलो तर मध्येच चाटाया लागलो. तिची फोदी वली जाली व्हती आन मला तिच्या फोदीच्या पान्याची चव मिळत व्हती. माज्या चीकावानीच पानचट व्हती आन लई वास सोडत व्हती. त्या वासानी मला जनू झींग आली व्हती. तिच्या चिरेवरच्या दान्याला माज व्हट लागला की ती दचकायची तवा म्या त्या दान्यालाच चाटाया लागलो.

त्यान आक्का आजून प्येटली! व जोरान कमर हालवाया लागली. म्या चाटतच व्हतो... चोखतच व्हतो... आन ती येड्यावानी हालत व्हती. ती कन्हाया लागाली आन माज त्वांड लई जोरान फोदीवर घासाया लागली. मद्येच ती वरडली आन माज टकुर सोडून दिल. आता ती हालायची पन थांबली. म्या तरीबी तिची फोदी चाटत रायलो. तिन माज त्वांड फोदीवरन बाजूला क्याल. म्या वर जालो आन तिच्याकड बगितल. ती माज्याकड बगून लई ग्वाड हासली. म्या पन हासलो.

"काय जाल, आक्का? थांबलीस का?" तिन माज त्वांड बाजूला का क्याल ह्ये मला उमजल नाय तवा म्या तिला ईचारल.
"आ..र... म्या झडले.... तवा बास झाल....."
"झडले?.... म्हंजी काय जाल??" मला कळना ती काय म्हनतीया त्ये.
"आ..र.... तुज्या आंडातन चीक गळतो तवा तुला जस सुख मिळतया... तस सुख मला मिळाल....."
"म्हंजी तुझ्या फोदीतन बी चीक बाहीर येतो व्हय?"
"नाय..... आक्शी तुमच्यावानी चीक येत नाय... पन पांढर बाहीर येतया...."
"पन तुला ग्वाड वाटल का??" मला ती काय म्हनली त्ये कळल नाय पन म्या म्होर ईचारल.
"आक्शी ग्वाड वाटल बग, गनप्या.... माज लगीन जाल्यावर आदी आदी माजा दादला करायचा आस मला.... लई सुख वाटायच त्यान आस क्याल की..... पन नंतर नंतर त्यान त्ये सोडून दिल...."
"आनखीन काय काय करायचा तुजा दादला?" म्या आक्काला चावटपन ईचारल
"आनखीन बरच काय काय करायचा......" तिला माजा सवाल कळला पन तिन मोकळपन सांगितल नाय.
"सांग की, आक्का.... काय काय करायचे तुमी दोग??" म्या तिला गळ घातली.
"सांगन म्होरल्या येळी..... चल आता दुध पी माज्या थान्यातला आन पळ इथन...."

त्यायेळी आजून काय घडल नाय. म्या तिच दुध प्यालो आन बाहीर आलो. मग म्होरल्या येक हप्त्यात आमी ह्येच क्याल. म्या तिच थान चोखायचो आन ती माजा आंड हालवायची. म्या तिची फोदी चाटायचो आन ती माजा आंड चाटायची. आता फकस्त आक्काला झवायच त्येवढ काम राहिल व्हत. पन ती त्येला आजून तयार जाली नव्हती. म्या आडून आडून त्ये सुचवाया लागलो की ती नासमजी दाखवायची. पन मला माहीत व्हत की येक ना येक दिस ती तयार व्हनार. आन तसच जाल....

येक दोन हप्त्या नंतर आमी आसच ’मज्जा’ करत व्हतो. म्या तिची फोदी चोखली व्हती आन तिन माजा आंड चोखला व्हता. आता आमी नुसतच येकमेकांना आवळून पडलो व्हतो. माज्या टकुऱ्यात काय शिरल कुनास ठाव पन म्या अचानक माजा हात तिच्या जांघेत घातला आन तिच्या चीरेवर बोट फिरवाया लागलो. आक्का गप राहून म्या काय करतुया त्ये बगाया लागली. दोन चार येळ बोट तिच्या चीरेवर फिरवल्यावर म्या बोट चीरेत घातल. तिच भोक आदी घावना पन शेवटाला सापडल आन म्या माज बोट आत सारल. आक्का कन्हली आन तिन डोळ मिटल. तिला त्ये आवडल ह्ये मला कळल आन मग म्या तिच्या फोदीत ब्वाट आत बाहीर कराया लागलो.

त्यान आक्का प्येटली आन हाळू हाळू कमर हालवाया लागली. म्या तिला बोटानी झवत व्हतो आन ती हालत व्हती. तिन माज्या हातावर हात ठिवला आन माज दुसर बोट पकडून फोदीत घातला. आता म्या दोन बोट तिच्या भोकात आत बाहीर करू लागलो. आता ती आजून तापली आन कायबाय बरळाया लागली.

"आह... आसच.... गनप्या... आसच आत बाहीर कर.... लई दिस जाल.... माज्या भोकात ’त्ये’ ग्याल नाय..... त्या मुडद्यान सोडचीट्टी दिली तवा पासन उपाशी हाय.... कर... आसच कर...."
"आग... मग म्या हाय ना इथ..... म्या भागवतो की तुजी भूक...... म्या आसताना उपाशी का राहतीया??" म्या तिला साथ द्येत द्येत म्हनल.
"आ..र... तुजी बात येगळी हाय.... तु माजा भाऊ हाय.... त्यो माजा दादला व्हता....."
"मग काय जाल, आक्का..... त्यो बी पुरुश आन मी बी पुरुश.... कसल येगळ आन कसल काय..... त्याच्या आंडाच काम माजा आंड बी करू शकतुया...."
"आ..र... पन...."
"आता पन म्हनू नगस आन बन म्हनू नगस.... तापलीयस तर घ्ये आंगावर.... म्या पन येकदम तयार हाय बग..." आस म्हनत म्या तिचा हात माज्या कडक आंडावर ठिवला. ह्यो सबूत बाकी लागू पडला. माज्या कडक आंडाचा आंदाज घिवून तिन श्येवटी म्हटल,

"ये गनप्या.... आता न्हाई ऱ्हावत.... लई दिस झाल आस ’दांडक’ भोकात घ्येतल नाय...." म्या तर याचीच वाट बगत व्हतो. ताडकन म्या उटलो आन तिच्या आंगावर झ्वापलो.

"आ..र.... आसा धुसमुळू नगस.... जरा दमान घ्ये की..... पईल्यांदी भोकात घाल तरी....." म्या शरामलो आन वर झालो.

"हां.... पयल्यांदा हातावर तुज आंग पेल आन वर व्हो...... आस्स..... आता.... खाली सर आजून..... आजून थोड.... तुजा आंड माज्या भोकावर टिकला पायजे.... आस्सा..... वर व्हो... मला पाय फाकवू दे..... हां....," माजा आंड पकडून आक्कान आपल्या भोकावर बरुबर ठिवला आन म्हनली, " हां.... आता लाव जोर...... हळु हळू घाल आतमधी.... आस्स.... जाऊ दे आजून..... जाऊ दे...."

आन माजा आंड आक्काच्या फोदीत घुसाया लागला. ह्ये पन येकदम येगळच काम व्हत. आंड हालवन्यापरीस आन चोखन्यापरीस ह्ये येगळच सुख व्हत. माजा पुरा आंड आक्काच्या भोकात गुडुप जाला आन म्या तिच्या आंगावर झ्वापलो.

"आ..र... नुसता झ्वपलास काय..... पेल की आता..... बाप्या हायस ना तू.... मग आता दाव की तुजा जोर....."

आक्काच्या बोलन्यान म्या डिवाचलो! पुना हातावर जोर टाकत म्या वर जालो आन तिच्या भोकात माजा आंड आत बाहीर कराया लागलो. तिच्या डोळ्यात बगत म्या तिला पेलू लागलो आन ती सुखावली. पन खाली माजी हालत व्हाया लागली. फोदी झवण्याच ह्ये सुख काई न्यारच व्हत. माजा आंड लवकर गळनार ह्ये माज्या ध्येनात आल. आता काय कराव आसा मला परश्न पडला. आक्का म्हनली ’जोर दाखीव’ आन हिथ माजा गळाया आला. कसाबसा तग धरत म्या आक्काला झवत व्हतो. आक्का माज्या चेहऱ्याकडच बगत व्हती. तिला माजी आडचन उमजली. ती हासाया लागली आन म्या आनखीनच गुंधळलो.

"गनप्या..... काई हरकत नाय.... पईली येळ आसच व्हनार.... तुजा गळाया आलाय ना?...... मग गळू दे.... पहिल्या ख्येपेत जास्त पेलवनार नाई तुला ह्ये....."

आक्काच बोलन माज्यासाठी ’आकाशवानी’ झाल्यावानी व्हत. तिच्या फोदीत धक्क मारता मारता माजा आंड गळाया लागला. म्या तिच्या आंगावर पडलो आन तिला गच्च आवळली. तिन आपल्या तंगड्या माज्या कमरेत घातल्या आन मला आवळून धरल. म्या समद चीक तिच्या फोदीत गाळल. जवा माजा आंड गळायचा थांबला तवा म्या आंग ढिल सोडल आन तिच्या आंगावर पडून राहिलो. आक्का माज्या क्येसातन हात फिरवाया लागली. मला भोवळ आल्यासारक जाल आन म्या गपगार होवून तिच्यावर पडून राहिलो.

"गनप्या... झ्वपलास काय र......" मला उटवत आक्का म्हनली.
"नाय.... थोडा दम लागला म्हनूनशान गप जालो..." म्या तिच्या बाजूला पडत म्हनल.
"आ..र.... आता तर सुरुवात जालीया.... येवड्यात दमून कस चालल?.... तुला लई जोर दाखवाया पायचे...."
"तू नग कालजी करूस, आक्का.... दावीन म्या माजा जोर तुला.... चानस मिळला तर दिसातन लई येळा झवल म्या तुला..."
"व्हय का..... बगतेच मग म्या.... पन फकस्त दुपारच्याला येळ मिळतो आपल्याला..... तवा दुपारच दोन तीन येळा तरी झवाया पायचे तू मला...."

आस म्हनत आक्कान पुन्यांदा मला आंगावर वडल. म्या तिला आवळली आन तिच व्हट चोखाया लागलो. माजा आंड लगीच कडक जाला. आन मग म्या आक्काला पुना येकदा झवलो. या टाईमाला म्या तिला जास्त येळ पेलली. तिच्या फोदीत म्या लई जोर जोरान आंड घालत व्हतो. ती मला आजून जोर लावाया सांगत व्हती. लई येळा नंतर म्या पुना तिच्या फोदीत चीक गाळल.

आन मग आमचा ’कारेक्रम’ आसाच रोज रंगू लागला. म्या तिचा थान प्यायचो, ती माजा चीक प्यायची. म्या तिची फोदी चाटायचो, ती माजा आंड चाटायची. म्या तिची फोदी झवायचो आन ती जवून घ्येयाची. आदी आदी आमी लई सावाध ऱ्हायचो पन जस जस आक्काला जास्त मज्या येया लागली तस तिला माज्या आंडाच याड लागल. येकदा झवल्यान तिच समादान व्हईना. चांगल दोन तीन येळा तिला झवून काडल्यावर तिच मन भरायच. बर एकाद्या तासात दोन तीन येळा जवून व्हायाच नाई तव आमाला ज्यादा येळ लागाया लागला.

आन मग श्येवटी येक दिस व्हायच ते झाल.... आयेन आमाला रंगेहाथ पकाडल....

त्या दिशी आक्काला दोनदा झवून जाल व्हत. आता म्या तिसऱ्यांदा झवायच्या ब्येतात व्हतो आन बाहीर दाराची कडी वाजली. आमी लगबगीन उटलो आन कापड घालाया लागलो. कसबस कापड घालून म्या दरवाज्या उगडला तर आये बाहीर उभी व्हती.

"का..र... दार का बंद व्हत??.... आयेन दरडावत ईचारल.
"काय नाय..... पानी प्येत व्हतो...." आस म्हनून म्या बाहीर पडलो.
"आ..र... पन इतका येळ का लागला बाहीर येया....??"

आयेला जवाब द्येया म्या तिथ थांबलोच नाय. तरातरा चालत म्या श्येताकड निगून ग्येलो. आये आलेली आमाला माहीतच नाय. तशी ती बाहीरून आवाज देती पन त्या दिशी तिन आवाज्च दिला नाय. आयेला सोंशय तर नव्ह आलाय? ती आक्शी खोदूनशान ईचारत व्हती. म्या तर पळून आलो पन ती आक्काला आत जावून काई ईचारेल का? आक्का काय सांगल. मला थोड भ्या वाटाया लागल... रातच्याला म्या उशीराच घरला ग्येलो. आतल्या खोलीत जेवाया बसलो तवा मला वाटत व्हत काईतरी व्हईल पन काय जाल नाय. पन आये माज्याकड येगळ्याच नजरेन बगत व्हती. म्या येकदा दोनदा आक्काकड बगितल पन ती गालातच हासून माज्याकड बगायची. काय चाललय मला काई उमजना. आयेच आन आक्काच काई जाल की काय ते कळाना. आता येकदम उद्याच्यालाच कळल ह्ये माज्या ध्येनात आल. तोपतूर म्या गॅसवरच रहानार व्हतो.

रातच्याला मला कशानीतरी जाग आली. मला समजना म्या का जागा जालो. मग नजर सरल्यावर मला कळल कुनीतरी माज्या बाजूला व्हत आन मला हालवून उठवत व्हत. चांदन्याचा परकाश खिडकीतन येत व्हता त्यात मला दिसल की ती आक्का व्हती. तिन त्वंडावर हात ठेवूनशान मला खुनावल की आवाज करू नगस. मग ती उटली आन आतल्या खोलीत ग्येली. दरवाज्यातून तिन मला आत येया खुनावल. म्या बाजूला झोपलेल्या आयेकड बगितल. आस रातच्याला आक्कान मला आत कशाला बोलिवल?

आक्का आन आये आदी आतल्या खोलीतच जोपायच्या. पन रातच्याला प्वार उटून रडायच तवा आयेची झोपमोड व्हाया लागली. तिला सकाळच लवकर उटूनशान श्येतावर जाव लागायच तवा ती बाहेरच्या खोलीत झोपाया लागली. म्या आन आये बाहेरच्या खोलीत जोपायचो आन बा बाहीर वसरीवर झोपायचा. तवा आये बाहीरच्या खोलीत झोपली आसताना आक्कान मला आतल्या खोलीत बोलिवत म्हनून मला आचीर्य वाटल. म्या जरा दबकत दबकतच आत ग्यालो. आक्कान मला कडी लावाया खुनावल तवा तर म्या आनकीनच गुंदळलो. ह्ये काय चालल हाय? बाहीर आये आन बा आसताना आक्कान मला आत बोलवून कडी का लावाया सांगितली??

आतल्या खोलीतपन खिडकीतन चांदन्याचा परकाश येत व्हता. त्या परकाशात मला सपस्ट दिसत व्हत. आक्का गोदडीवर लवांडली व्हती. म्या तिच्या जवळ ग्यालो तर तिन माजा हात धरून मला खाली वडल. म्या खाली बसलो तर तिन मला आपल्या आंगावर घ्यातल. म्या लई भ्यालो. आ..र... ह्ये काय चालल हाय? बाहीर बा आन आये हाय... आन ईकड आक्का मला आंगावर घ्येत व्हती. म्या तिच्या बाजूला लवांडलो आन तिन मला गच्च आवळल. पन म्या तिला आवळल नाय. माज्या थोबाडावरचा गोंदळ आक्कान ताडला. तवा तिन माज्या त्वंडाजवळ त्वांड आनल आन हळु आवाजात म्हनली,

"गनप्या.... काय र येवडा घाबरलायस?"
"ह्ये काय ईचारन जाल व्हय, आक्का?.... बाहीर आये आन बा आसताना आपन आस... आत.... काय हाय ह्ये??"
"आ..र.... हिच तर गंमत हाय...." आक्कान गालातच हासत म्हटल.
"गंमत?... तुला काय ही गंमत वाटतिया व्हय, आक्का??"
"आ..र... गमतच की.... दुपारच्याला कायतरी झालया.... तवा ही गमत व्हतेया..." आक्का आजूनपन हासत व्हती.
"आक्का.... माज टाळक फिरायची येळ आलीया..... उगा कोड्यात बोलू नगस.... काय त्ये सांग पटसरशी..."
"आ..र... दुपारच्याला तू निगून ग्येला आन आये आत आली माज्याकड. तिला काय सोंशोय आला कुनास ठाव... पन मला खोदून खोदून ईचाराया लागली की दरवाजा का लावला व्हता आन गनप्या आत काय करत व्हता? म्या तिला म्हनल त्यो पानी प्येया आला व्हता पन तिला त्ये पटना. त्यात म्या चोळी, लुगड नीट नेसल्याल नव्हत त्ये तिच्या नजरेत आल. तवा मग ती आनखीनच खोलात जावून ईचाराया लागली.... तवा म्या तिला खर खर सांगितल...."

"काय???" म्या आक्शी वरडलोच पन आक्कान पाटकन माज्या त्वंडावर हात ठिवला.

"व्हय.... म्या तिला सांगितल तू माज दुध प्येतो ते......"
"आन मग ती काय म्हनली??" मला तर कापर भराया लागल.
"लई भडाकली...." आक्कान साळसूदपन म्हनल.
"मग?..... पुड काय जाल??" आता मला घाम फुटाया लागला.
"काय व्हनार.... तिची आन माजी लई बाचाबाची जाली.... ती मला सांगाया लागली ज्ये चाललय त्ये बर न्हाय... वंगाळ हाय.... तवा म्या तिला लई समजीवल... प्वार पित नाय तर तुजी मला कशी मदत व्हतीया.... कस तू माज्या उपेगी पडतुया त्ये म्या तिला पटीवल...."
"मग ती काय म्हनली??"
"काय म्हननार.... गप जाली...."
"गप जाली??? पुड काय बोलली नाय???" मला लई आचीर्य वाटल आये गप जाली त्ये आयकून.
"बोलली ना.... थयथयाट काराया लागली....."
"थयथयाट??"
"व्हय... जवा म्या तिला सांगितल.... तु मला झवतो पन...."
"काय???" पुना म्या वरडलो आन तिन माज मुस्काट दाबल.
"तू त्येपन सांगितल तिला??" मग म्या हाळू आवाजात ईचारल.
"व्हय... आता त्ये काय लपून ऱ्हानात हाय व्हय लई दिस.... तवा त्येपन सांगितल..."
"मग काय म्हनली ती??"
"काय म्हननार.... तिला म्या आसा जवाब दिलाय की बोलतीच बंद जाली तिची...."
"काय म्हनली तू तिला, आक्का??"
"म्या तिला म्हनल.... माजा काई दोश नव्हता तरी माज्या दादल्यान मला सोडचीटी दिली. आक्शी सुतावानी सरळ म्या वागत व्हते तर माज्यावर खोटा कांगावा क्येला.... कंदी पाऊल वाकड पडून दिल नाय तर माज्यावर आरोप क्येला... ’बाहीर श्येन खाल्ल’ म्हनून.... त्याच्यान पोटूशी ऱ्हाईले तर तशीच इथ आनून टाकली..... त्याने काई ईचार क्येला का माजा....? बाईमानूस आस बदनाम व्हवून कस ऱ्हाईल ह्येचा ईचार क्येला का त्यान.....? त्यान नाय तर नाय.... बिरादरीन तरी ईचार क्येला का माजा??.... नाय ना क्येला? मग म्या ठरीवल.... माजा कोनी ईचार नाय क्येला तर म्या कशाला त्यांचा ईचार करू? म्या कशाला बिरादरीच भ्या ठिवू?? म्या कायबी क्याल नव्हत तरी माज्यावर ’बाहीर श्यान खाल्ल’ म्हनून आळ घ्येतला ना... मग म्या करूनच दावते त्ये.... बाहीर श्यान खाल्ल नाय तरी बदनाम झाले ना मग श्यान खावूनच दावते....."

आक्काच बोलन म्या आ वासून ऐकत व्हतो आन ती पोट तिडकीन बोलत व्हती....

"म्या आयेला म्होर म्हनल... म्या ठरीवल तरी बाहीर श्यान खायच म्हनजी कटीन व्हत.... नाय म्हनले तरी मला बिरादरीच थोड भ्या व्हत..... आन त्येच्यात मला गनप्याचा आधार मिळाला.... नाय म्हाले तरी म्या पोटूशी व्हती तवा त्यान मला लई धीर दिला.... जवा त्यो माज दुध प्येया लागला तवा मग म्या ठरीवल..... गनप्याशीच का न्हाई सम्बध ठिवायचे? त्यो माजा भाऊ हाय तवा घरातल्या घरात माजी सोय व्हईल..... ’बाहीरच श्येन’ खान्यापरीस ’घरच श्येन’ का नाई खायच?? तशीबी म्या बदनाम हायेच मग ’बाहीरच श्येन’ खावून आनखीन बदनाम व्हन्यापरीस ’घरचच श्येन’ खावून भूक का भागवू नग.....???" आस म्हनून आक्का हासाया लागली

"तू आस म्हनली, आक्का?? मग आये काय बोलली??"

"काय बोलली नाय..... गुमान कामाला लागली....."
"खरच, आक्का? ती म्होर काय बोलली नाय?? तिला आपल ह्ये समद मान्य हाय??"
"तस तिन बोलून न्हाई दाकवल.... पन म्या तिला म्होर ज्ये बोलले त्याचा जवाब तिन दिला त्यावरन समजायच की तिची काय हारकत नाय...."
"तू काय म्हनलीस पुड??"
"म्या तिला म्हनल.... गनप्या आन माज आसच चालू ऱ्हानार.... आता तुला माहीत पडलय तर मग आनखीनच चालनार..... तवा तुजी त्याला हरकत नाय पायजे.... नायतर म्या ’बाहीर श्येन’ खाया जाईल....."
"मग तिन काय जवाब दिला??" म्या लगबगीन ईचारल.
"ती म्हनली.... ती म्हनली..... काय करायचय त्ये कर..... गनप्या बरुबर..... पन ह्या घराच्या बाहीर जावू देवू नगस....."
"काय म्हनतीस, आक्का?? ती आस बोलली??" म्या नवलाईन म्हनल.
"व्हय रे, गनप्या.... तवा म्या ठरीवल.... आता आयेला माहीत पडलच हाये तर मग त्याचा आनखीन फायदा घ्येयाचा.... म्हनून म्या तुला ह्या वक्ताला आत घ्यातल..... आता आपल्याला फकस्त दुपारची वाट बगायची गरज नाय... आता रातच्याला पन आपन ’मजा’ करायची..."
"आन बा च काय, आक्का?? त्याला माहीत पडल तर??" म्या तिला परश्न क्येला.
"बा च काय नाय..... त्ये आये बगून घ्येईल त्याला कस सांगायच त्ये.... आपन त्याची चिंता न्हाई करायची...."

आस म्हनून आक्कानपन मला गच्च आवळल. म्या म्यापन तिला गच मिटी मारली. आयेला आमच्या संबंदाबदल काई हरकत न्हाई ह्ये ऐकून म्या लई खूश झालो. आन मग आमचा ’ख्येळ’ रातच्यालापन चालू झाला. आता आमाला कसल बी भ्या नव्हत. त्या रातीला म्या स्वत आक्काच लुगड फ्येडून तिला नागडी क्याली. म्या पईल्यांदा इतक्या जवळून तिला पुरी नागडी पाईली. मग पहाटेच कोंबड आरवेपतूर म्या आक्काला झवत व्हतो, चाटत व्हतो, चोखत व्हतो. त्या राती म्या कितींदा चीक गाळला आन ती कितींदा झडली ह्ये आमी मोजलच नाय.

परत्येक येळी तिच्या फोदीत माजा लंड घालून तिला झवताना माज्या मनात तिचा येकच शबद घुमत व्हता..... "घरच श्येन.... घरच श्येन...."

समाप्त